Isabel Quiroga: Onconventioneel & praktisch

Het zijn veelbelovende dertigers binnen de creatieve wereld. Gedreven, talentvol, eigenzinnig en ambitieus. Ze kiezen een eigen pad, experimenteren en zoeken de samenwerking op. Deel 36 van een serie: Isabel Quiroga (1978) die een verrassende en onconventionele visie heeft op multifunctionele ontwerpen.

Bij Isabel Quiroga past het weglaten van materiaal: een gat en een zaagsnede zijn kenmerkende terugkerende elementen. Ze past die toe op verschillende manieren in haar multifunctionele ontwerpen. In zo’n gat van een houten bureautje past bijvoorbeeld een koperen bureaulamp en in de zaagsnede een standaard voor de smartphone. Zo raakt de schaar niet kwijt en rolt plakband niet weg

Onconventioneel, verrassend en origineel

Multifunctioneel betekent in het fantasierijke brein van Quiroga niet alleen praktisch maar vooral onconventioneel, verrassend en origineel. De verschillende functies komen vaak tot stand tijdens het met de hand vervaardigen van een ontwerp waarvan de losse onderdelen helder en simpel van vorm zijn. Haar momenteel in Kazerne in Eindhoven gepresenteerde statafel Treetable die onderdeel is van de expositie ‘Ongoing Dialogue – New Design by Old Friends’, zat echter al jaren in haar hoofd. Het ontwerp bestaat uit drie ronde, beweegbare tafelbladen op vertakte poten van gepoedercoat staal en vervaardigd in drie materialen: essenhout, eikenhout en acrylsteen (Hi-Macs). Eén zo’n tafelblad kreeg een gat en daarin past eigenlijk heel goed een vaas, dacht ze tijdens het proces. De mondgeblazen tubevormige vaas voor enkele bloemen liet ze in Tsjechië vervaardigen; het gekleurde glas past mooi bij
het warme hout. Het andere tafelblad is voorzien van een ronde handspiegel. En het derde blad heeft enkele kleine gaatjes als pennen- en potlodenhouders en een zaagsnede voor andere accessoires. Ze doet het met passie, dat assembleren van verschillende ontwerpen, materialen en functies totdat er een juiste balans is. ‘Vormgeven is voor mij een puzzel. Ik voeg iets toe, haal iets weg, tot er een evenwicht is tussen het functionele en de schoonheid.’

Broedplaats HW10 Amsterdam

Elk zorgvuldig afgewerkt ontwerp heeft een eigen karakter, dat soms een knipoog meekrijgt, en vaak een verwijzing naar een historische gebeurtenis. Haar studio annex werkplek bevindt zich in broedplaats HW10 in Amsterdam waar onder andere ook ontwerpers Frederike Top en Babette Porcelijn werken. Het hangt vol keurig gerangschikt gereedschap, er staan kleine machines, stukken hout en HiMacs. Midden in de ruimte staat Low Lands. De mobiele werkplek met de kenmerken van een kruiwagen en een secretaire is tevens een knipoog naar de flexwerkende mens, iets dat toentertijd in 2012, net in opkomst was. ‘Misschien is dit wel mijn beste werk’ zegt Quiroga, ‘omdat het gaat over mijn twee grootste passies: ontwerpen en geschiedenis.’ De meerwaarde zit in de gelaagdheid, het verhaal over een deel van de Nederlandse geschiedenis: de stichter van ons vaderland Prins Willem van Oranje. Hij was net als Quiroga van oorsprong een Duitser. De ontwerper combineerde een moderne versie van de zestiende-eeuwse kruiwagen met een ouderwetse secretaire. De lengte van het bureau is exact 1,533 meter en refereert aan het geboortejaar van deze prins met lef. Het mobiele karakter van het meubel verwijst voorts naar zijn turbulente leven waarin Willem constant op de vlucht was. Stapelen of arrangeren van vaak simpele vormen die samen iets bijzonders vormen, gaat Quiroga ook goed af. Haar Back-to-Basic desk, een essenhouten blad op een blauw stalen frame, is geïnspireerd op de Back-to-Basic lamp. Het geheel oogt als een stad met miniarchitectuur. De geïntegreerde maar wel individueel verplaatsbare lamp, een plek voor Post-its, een magnetisch paperclipbakje en koperen accessoires vormen samen een stad.

Architectonisch meubelmaker

Haar ontwerpen zijn eigenlijk een reflectie en een combinatie van haar twee opleidingen. Na haar opleiding tot meubelmaker in Duitsland, studeerde ze architectonische vormgeving aan de AKI Enschede. Ze zat in het jaar met ontwerpers als Daan Roosegaarde en studeerde er in 2005 af. ‘Er ging een wereld voor mij open. Een fantastische tijd’, noemt ze het. Ze wilde aanvankelijk voor een bureau werken, ‘maar ook al werkte ik er vijf dagen per week, ik ben altijd zelf dingen blijven ontwerpen.’ Ondanks dat de ontwerper veel aandacht krijgt in de internationale media, haar werk te zien was in verschillende galeries en ze meedoet aan allerlei beurzen als de Dutch Design Week, Object Rotterdam, Masterly in Milaan, de Paris en Londen Design Week, is verkopen niet altijd een makkelijke opgave, meent ze. ‘Mensen vinden het mooi wat ik maak, maar ik kan en wil niet concurreren met de prijzen van in grote aantallen geproduceerde producten.

Het alternatief: een eigen label, wil ik niet. Daarom zoek ik de samenwerking met labels. Zo kan ik hun expertise combineren met dat van mij ontwerpen. Dat is mijn passie en dat wil ik blijven doen ’, zegt Quiroga. Ze is zich inmiddels naast het ontwerpen van grotere meubels meer gaan richten op kleinere handzame en gedetailleerde producten als kandelaars, boekenplankjes en spiegels die ze grotendeels in haar eigen studio vervaardigt. Ontwerpen met weliswaar een eenvoudige, basale vormentaal die toch ongewoon zijn. Zoals de kandelaar die op haar werkbank staat: een met de hand gegoten betonnen voet die nooit kan omwaaien met daarop een veer die elke vorm en maat kaars kan vasthouden. Zo schrijft Isabel Quiroga met haar ontwerpen verrassende verhalen die soms letterlijk The Story Continues of Storyteller heten.

Tekst: Viveka van de Vliet i.s.m. Stichting Zetel

Dit artikel is gepubliceerd in ArchitectuurNL nummer 1 van 2019