Het zijn veelbelovende dertigers binnen de creatieve wereld. Gedreven, talentvol, eigenzinnig en ambitieus. Ze kiezen een eigen pad, experimenteren en zoeken de samenwerking. Deel 37 van een serie: Simone Post (1990) over samenwerken met de industrie, de voorliefde voor kleur en textiel en de schoonheid van materialen.
Verwerken van restmaterialen
Je lijkt jezelf telkens opnieuw te verbazen over het feit dat Simone Post pas vier jaar geleden afstudeerde aan de Design Academie Eindhoven. Vanuit haar studio in Rotterdam profileert ze zich als een gedreven ontwerper die graag samenwerkt met bedrijven. En die weten haar steeds makkelijker te vinden, zeker als ze met actuele vragen zitten over het verwerken van restmaterialen tot nieuwe producten.
Tapijt uit reststoffen voor Vlisco
Daar oplossingen voor vinden, is goed aan Post besteed. Adidas vroeg haar recentelijk voor hun winkels een tapijt te ontwerpen, zoals ze voor Vlisco had gedaan uit reststoffen. De eerste prototypes van afgedragen en ingezamelde geshredderde sneakers voor de winkels van het sportmerk, liggen al op de vloer van de Adidas store aan de Champs Elysées in Parijs. Een lastige klus, weet de ontwerper, omdat sportschoenen bestaan uit veel verschillende materialen. Post werkte samen met het Duitse bedrijf I:CO dat wereldwijd oude kleding en schoenen inzamelt en sportschoenen vooral recyclet tot rubberen pallets. Post vroeg het bedrijf de witte en zwarte materialen te scheiden zodat ze grafische patronen kon maken. ‘Ik probeer altijd te zoeken naar de unieke aspecten van een materiaal, naar de kwaliteit en schoonheid. Ik zou bijvoorbeeld nooit een expliciet kleed maken waaraan je ziet dat het oude PET-flesdoppen of afgedankte schoenen zijn, want dan blijft het afval.
Gelaagdheid
Ik verwerk het materiaal zodanig dat een nieuwe schoonheid, een extra waarde ontstaat.’ Van veraf zie je de grafische zwart-witte patronen, refererend aan de iconische strepen van het merk, maar van dichtbij ontdek je alle mogelijke kleurgradaties die in een sportschoen zitten, alsof het kleed een pointillistisch schilderij is. Die gelaagdheid is kenmerkend voor haar ontwerpen.
Hergebruik en duurzaamheid
‘Ik vind het fijn dat bedrijven mijn interesses herkennen en delen en me weten te vinden’, zegt ze. Dat geldt voor grotere, internationale bedrijven als ECO-oh!, Vlisco, en Adidas, maar evengoed voor de gemeente Rotterdam. Post toont aan dat ze op een vrij pragmatische manier prachtige producten kan realiseren met de materialen die voorhanden zijn. ‘Ik probeer die bedrijven met andere ogen te laten kijken, hen tot innovaties aan te zetten en de grenzen op te zoeken. En als ontwerper kun je gebruik maken van hun technieken en materialen, iets waar je anders niet zo snel beschikking over krijgt.’ Haar werk gaat veelal over hergebruik, duurzaamheid, herkomst en cultureel erfgoed. Post is nieuwgierig naar het potentieel van materialen en (traditionele) technieken, naar het proces, experiment en research. Ondanks dat ze ook met reststoffen als plastic en MDF werkt, komt haar voorliefde voor textiel tot uiting in haar eindproducten die een gemeenschappelijke tactiliteit bezitten en die vaker leiden tot tapijten en kleden.
Kleurrijke patronen
Voor Vlisco, dat in Helmond high-end wax- en batikstoffen produceert voor de WestAfrikaanse markt, maakte ze niet alleen tapijten maar ook af en toe dessins. Toen ze deze winter in Ivoorkust was zag ze op straat vrouwen in de mooiste kleurrijke patronen. ‘Ik wist hoe groot en belangrijk Vlisco daar is, maar het is toch heel onwerkelijk om daar meerdere mensen op straat tegen te komen die jouw tekening dragen, en helemaal tof is het om te zien hoe iedereen er een eigen outfit mee creëert,’ vertelt Post. Ze was daar voor een researchproject naar de kledingindustrie waar ze nog niet veel over kan vertellen, behalve dat het gaat over een van haar fascinaties: de stortvloed aan tweedehands kleding die op de Afrikaanse markt wordt gegooid en daarmee de lokale markt ontwricht. Nog een nieuwe stap is Sinuous, een eerste collectie kleden voor Kvadrat, en een van de weinige producten die een uitzondering vormen op hergebruik. Maar dat de kleden van 100% wol en de vezels dus te recyclen zijn, en het product een leven lang meegaat, zijn belangrijke elementen.
Collectief van ontwerpers Envisions
Ook Envisions heeft nieuwe stappen gezet. Dit collectief van ontwerpers, met een zelfde fascinatie voor materialen, materiaalexperimenten en het proces van ontwerpen, is mede-opgericht en gecureerd door Post. Tijdens beurzen als Salone in Milaan, London Design fair en Dutch Design Week toonde Envisions al de schoonheid van materiaalonderzoek en gaf een inkijkje in het ontwerpproces, een verfrissend nieuw beeld tussen alle eindproducten als stoelen en vazen. Het doel om een fabrikant te vinden die met hen in zee wilde gaan, leidde tot een samenwerking met Finsa. De Spaanse houtfabrikant werkt nu met een aantal Envisions-ontwerpers aan een echte collectie. ‘Dit toont aan dat een open en vrij experiment kan leiden tot nieuwe en verrassende, maar ook industrieel realiseerbare producten’, weet Post.
Vrij werk Simone Post
Sinds haar afstuderen zat Post in een rollercoaster. Verveling, het zwarte gat waarin een ontwerper kan belanden, kent ze niet. Ze werkt meestal aan een tiental projecten en een handvol boeken tegelijk. ‘Ik heb er bewust voor gekozen om een aantal projecten in opdracht even op afstand te houden. Ik wil komende maanden gebruiken om vrij werk te maken zonder harde deadlines en restricties van anderen. De ideeën en ervaringen die daar uit voortkomen kan ik later gebruiken voor nieuwe samenwerkingen’, zegt ze. En nu kan ze tijdens de Salone in Milaan ook eens rondkijken in plaats van iets nieuws presenteren
Dit artikel is gepubliceerd in ArchitectuurNL nummer 2 van 2019
Schrijf je in voor de nieuwsbrief
Ontvang iedere week het laatste nieuws en informatie op het gebied van architectuur in uw mailbox.
Gerelateerd
Tags:
Simone Post,
textiel