Op vrijdag 4 november 2011 is architect Joop van Stigt overleden. Met het oeuvre dat hij in de afgelopen vijftig jaar heeft opgebouwd, laat hij een bijzonder stempel achter in verschillende Nederlandse steden, vooral in zijn geboortestad Amsterdam.
Na een vliegende start bij Alexander Bodon en Aldo van Eyck, won Van Stigt in 1962 de Prix de Rome en begon toen zijn eigen bureau. Hij maakte bejubelde ontwerpen voor de Universiteit Twente, het raadhuis van Ter Aar, de woontorens in de Bijlmermeer, woningen in Almere Haven en de Leidse Faculteit der Letteren. Later liet hij in ‘zijn’ Amsterdam regelmatig zijn stem horen, onder andere als voorzitter van de welstand. Hij streed voor behoud en herstel, en kleinschalige stadsvernieuwing. Vanaf 1987 was Van Stigt als hoogleraar bouwtechniek verbonden aan de TU Delft, waar hij zijn visie op herbestemming als ontwerpopgave van de toekomst met verve uitdroeg. Ondertussen bracht hij zijn ideeën samen met zijn zoon André van Stigt in de praktijk met steeds meer restauratie- en herbestemmingsprojecten. Bekende voorbeelden zijn het Entrepotdok, de P.L. Takstraat, het Olympisch stadion, en de Oranje Nassaukazerne in Amsterdam en de grote kerk in Breda.
Naast zijn werk in Nederland, was Joop van Stigt ook zeer actief in Mali, waar hij met zijn vrouw Gonny iets ‘teruggaf’ aan de Dogon die hem zo inspireerden: ze bouwden er dammen, putten en scholen, iets waarbij zoon en dochter Jurriaan en Jacqueline van Stigt – ook architecten – nog altijd nauw betrokken zijn.
Joop van Stigt won diverse prijzen met zijn werk, waaronder de BNA-kubus voor zijn hele oeuvre en De Nationale Renovatieprijs voor het Entrepotdok en het Olympisch Stadion. Hij werd bovendien benoemd tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw voor zijn inzet voor de kwaliteit van de Nederlandse architectuur. In Afrika werd hem dezelfde eer toegekend als Chevalier de l’Ordre National de Mali.
Schrijf je in voor de nieuwsbrief
Ontvang iedere week het laatste nieuws en informatie op het gebied van architectuur in uw mailbox.
