Interieur architectenbureau Amsterdam

Tangram was sinds het eind van de jaren negentig gevestigd in het gerenoveerde Olympisch Stadion in Amsterdam-Zuid. Een historische en levendige plek waar altijd veel gebeurt, maar de kantoorruimte werd te klein, het ruimtegebrek zat de werkwijze van het bureau in de weg.
Daarom besloten Charlotte ten Dijke en Bart Mispelblom Beyer, de directie van Tangram, naar een groter kantoor te verhuizen. Ze vonden een grote ruimte aan de voet van een Buitenveldertse flat.

Vanuit het nieuwe kantoor van Tangram Architekten onderin een flat in Buitenveldert is het uitzicht een groenstrook met recreatieve functies, op een steenworp afstand van de Zuidas en het Amsterdamse Bos. Het is een stedenbouwkundige omgeving waarvan, zoals ten Dijke opmerkt, de beeldtaal niet meer van deze tijd is en daarom veel mensen niet erg aanspreekt. Maar de opzet van de wijk is tijdloos en aanpasbaar. Wonen, werken en recreëren zijn gecombineerd, het groen is helder tussen de bebouwing gelegd en er is grote potentie om te verdichten. Aangezien Buitenveldert direct in de invloedssfeer van de Zuidas ligt, zijn dit kwaliteiten die de komende tien jaar zullen worden benut.

Kolommenstructuur
De kantoorruimte was ingedeeld als een traditioneel standaardkantoor. Tangram heeft de ruimte van binnen leeg laten halen. De verwijdering van de verlaagde plafonds leverde een gigantische ruimtelijkheid op, want daarboven bleken meters loze ruimte te zitten.
De grote vierkante kolommen werden schoongespoten totdat de kiezels in het beton zichtbaar werden. De nieuwe indeling van de ruimte is niet aangepast op de kolommenstructuur, zodat je op de meest onverwachte plekken een blok beton in een ruimte tegenkomt.

Behalve een zone van besloten vergader- en werkruimtes is de ruimte zo open mogelijk gehouden. Voor scheidingwanden zijn grotendeels matglazen stroken toegepast met gekleurd licht er achter, zodat er visueel contact tussen de verschillende ruimtes blijft. Ook is nagenoeg overal in het bureau een deel van de gevel zichtbaar en overal is daglicht te ervaren. Dit is een groot verschil met het bureau in het Olympisch Stadion, waar de buitengevels onder de tribunes juist zeer gesloten zijn en de ramen minimale afmetingen hebben, als er al ramen zijn. In de nieuwe behuizing koos Tangram voor openheid in de indeling en optimale daglichttoetreding voor de werk- en vergaderruimtes op de eerste verdieping.

Een interne trap leidt naar een kantine op de begane grond. Deze ruimte heeft een meer besloten en informeel karakter. Hij lijkt opgevat te zijn als een vrolijke onderwereld: zwarte vloeren, zwart keukenblok, zwarte tafels en banken met daarboven een bos van rode kokerlampen van verschillende afmetingen die aan blote draden aan het betonnen plafond hangen. Het is een ruimte waar de gedachten in de pauze even op een ander spoor kunnen worden gezet.

Filtering van licht
De grote glaspuien rondom zorgen overal voor een directe, bijna overdadige relatie tussen binnen en buiten. Om het felle licht te temperen werd iedere werknemer gevraagd een eigen scherm te creëren. Die vraag was aanleiding tot lustig experimenteren: gordijnen van zakjes knikkers en collages van gekleurde kunststof plaatjes sieren de ramen. Een deel van de experimenten bleek later bruikbaar te zijn in andere projecten. In de grote vergaderruimte hangen decoratieve schermen van opengewerkte glasvlies voor de ramen, wat niet alleen het zonlicht filtert maar ook fascinerende schaduwpatronen oplevert.

Tangram koos ervoor alle constructieve elementen boven de balken in het zicht te laten, inclusief de buizen, bedrading en wat dies meer zij. De akoestiek van dit hoge betonnen plafond bleek prima te zijn. Het geluid wordt gevangen door de grote cassetten die door de constructie zijn ontstaan.

Het grove van de constructie contrasteert met de gladde afwerking van de vloeren en wanden onder de balken. Dankzij de grote maat van de ruimte werkt deze aanpak goed, het contrast zorgt voor een menselijke maat in de hoge ruimte.

Visitekaartje
Tangram heeft de inrichting van het eigen bureau aangegrepen om niet alleen flink te experimenteren met schermen en gordijnen, maar ook met verschillende andere materialen en texturen. De losse meubelblokken zijn zilverkleurig geschilderd. De trappen zijn van dik, ruw staal waarop de vlammen hun sporen hebben achtergelaten. Boven scheidingswanden zijn in de hoogte heraklithplaten toegepast die bij het grove karakter van de betonconstructie aansluiten.

Bij de entree zijn over de hele hoogte woorden geschreven die met het werk van Tangram te maken hebben. Op meerdere plekken worden dia’s op de muren geprojecteerd. Door de toepassing van verschillende materialen, komen veel oppervlaktetexturen bij elkaar, soms met spannend resultaat.

Tangram heeft in het bescheiden maar succesvolle naoorlogse Buitenveldert een kostbare plek gevonden en omgevormd tot een ruimtelijk visitekaartje.

Gerelateerd

• Appartementencomplex ’s-Gravenzande
• Woongebouw weert spoorweggeluid
• De Karel Doorman, Rotterdam
• Broedplaatsen de buurt in
• Lichtconcepten van Rogier van der Heide
• Kantorencomplex Piet Hein Buildings