Het informele werkgebied tussen het Olympisch Stadion in Amsterdam en de weg naar Sloten heeft er een beeldbepalend gebouw bij. Een eenduidig volume omsloten door een strakke glazen vliesgevel en cassetten van cortenstaal, ontworpen door ZZDP Architecten. Van binnen is het een ruim opgezet, elegant bedrijfsgebouw met verrassende elementen.
Projectgegevens
| Projectarchitect | Adam Smit |
|---|
| Projectteam | Iwan Hofstee, Jan Raijer, Koos Zwitser, e.a |
|---|
| Binnenhuisarchitect | Abrahams Crielaers |
|---|
| Opdrachtgever | Fortress, Amsterdam |
|---|
| Hoofdaannemer | Fortress, Amsterdam |
|---|
| Adviseur Constructies | Van Rossum Raadgevend Ingenieurs |
|---|
| Adviseur installaties | De Bosman Bedrijven |
|---|
| Adviseur bouwmanagement | Bouwteam General Contractors |
|---|
| Start bouw | Eind 2008 |
|---|
| Oplevering | Februari 2010 |
|---|
| Bruto vloeroppervlakte | 8.000 m2 |
|---|
| Leverancier parkeersysteem | Carparkers, Valkenswaard |
|---|
| Leverancier hoofddraagconstructie | Heijmans, Nijkerk |
|---|
| Leverancier gevel | Van Dool, De Lier |
|---|
| Leverancier cortenstaal | Interdam, Zwijndrecht |
|---|
| Tekst | Dorine van Hoogstraten |
|---|
| Foto's | Michiel Kievits |
|---|
Het nieuwe kantoor van reclamebureau TBWA ligt in een gebied dat aan het veranderen is. Het Schinkelterrein was voor veel Amsterdammers een blinde vlek op de kaart. Achter het Olympisch Stadion lagen sportvelden en woonboten, en daarachter liep de schilderachtige weg naar Sloten. Het rafelige stuk daartussen is de laatste jaren gekoloniseerd door hippe bedrijven uit de media- en reclamewereld en een heel aantal architectenbureaus. In de omgeving stonden al gebouwen naar ontwerp van Mart Stam, Van Tijen en Maaskant en Van Klingeren; sobere bedrijfsgebouwen, veelal in baksteen met staal. Er wordt zand gelost, er zijn garages en andere kleinschalige bedrijvigheid. Het is een informeel werkgebied waarvan te hopen is dat het zijn charme blijft behouden tijdens het proces van gentrification. Als het teveel wordt aangeharkt, is het zijn charme kwijt.
Eenduidig en alzijdig
ZZDP Architecten heeft er een gebouw ontworpen op een aansprekende locatie: op een hoek in het water, bij een lommerrijke brug, met uitzicht over de woonboten en het stadion. Inspiratie kunnen de reclamemakers van TBWA aan alle kanten opdoen.
Het perceel zou in eerste instantie voor mediabedrijf Eyeworks worden ingevuld met een televisiestudio in combinatie met kantoren. Toen dat bedrijf elders in De Schinkel een pand betrok, werd het ontwikkeld als bedrijfsverzamelgebouw, nog later meldde TBWA zich als huurder. De architect ontwierp een eenduidig volume, dat de kavelgrens volgt en aansluiting zoekt bij de beeldtaal van de functionele bedrijfsgebouwen in de omgeving. Het is een gebouw uit één stuk, een gebouw zonder achterkant.
Korset van cortenstaal
Het karakter wordt vooral gevormd door het materiaalgebruik, dat verwijst naar de industriële sfeer van het gebied. Cassetten van cortenstaal vormen een doorlopende band om het gebouw. De band begint tegen de gevel aan, om geleidelijk meer ruimte te maken voor glazenwassers en uiteindelijk uitloopt in een riant doorlopend balkon op het zuiden, dat ook als zonwering werkt. Het cortenstaal als gevelmateriaal is uitgebreid onderzocht om zorgen over de vervuiling en het onderhoud weg te nemen. Door de plastische toepassing van het industriële materiaal in combinatie met de strakke, zakelijke glazen vliesgevel en een band van leisteen, is een expressieve gevel ontstaan. Misschien te expressief om werkelijk aan te sluiten bij de sobere oude gebouwen van Stam en Van Klingeren, maar het gaat op termijn wellicht een dialoog met ze aan – vooral als het gebouw van Stam zou worden gerestaureerd.
Magistraal trappenhuis
In het interieur zorgt het gebouw voor verschillende verrassingen. Via een bescheiden ontvangsthal komt een bezoeker terecht in een magistrale ruimte rondom een houten trappenhuis annex podium annex ontmoetingsplek in de kern. Noorderlicht komt tot op de begane grond dankzij zaagtanddaken. Zowel verticaal als horizontaal werkt deze warme houten kern als een kloppend hart. Collega’s kunnen elkaar op onverwachte momenten tegen het lijf lopen of een glimp van elkaar opvangen vanaf een andere verdieping. Akoestisch gezien trekt het hout eveneens de aandacht: met een hoog percentage vrouwelijke werknemers klinkt met enige regelmaat het geluid van hoge hakken op het hout, zodat iedereen even opkijkt.
Om die houten kern heen zijn de werkruimten hoog en wit, met weinig kolommen. Aan sommige gevels zijn afgeschermde werk- en vergaderkamers gemaakt en verder zijn er hoofdzakelijk kantoortuinen. Daarnaast zijn er open ruimtes, waarin menig freelancer zijn complete kantoor twee maal kwijt zou kunnen. De luxe van een overvloed aan ruimte is optimaal uitgebuit in dit gebouw.
Parkeerkathedraal
Ook luxe is de parkeergarage. De architect noemt het een ‘parkeerkathedraal’. Een semiautomatisch parkeersysteem stapelt de auto’s van werknemers en bezoekers, zodat op een relatief kleine ruimte zo’n honderd auto’s kunnen worden gestald. Vanuit de kantine, die er omheen loopt, is een raampje gemaakt omdat het zo’n leuk gezicht is, dat gepuzzel met auto’s. De kantine is gesitueerd in een ruimte die de west- en zuidgevel volgt en uitloopt in een langgerekte, smalle ruimte. Dankzij de hoogte en het overvloedige licht wordt deze ruimte niet benauwd.
Van binnenuit gezien is het kantoor van TBWA eigenlijk een ruim opgezet, elegant bedrijfsgebouw met een industrieel korset van cortenstaal om. Dankzij het grote gebaar dat wordt gemaakt met het staal om het eenduidige volume heen, gaat het een aardige dialoog aan met zijn rommelige, sobere omgeving. Maar dat gesprek zal op de lange termijn alleen kunnen worden gevoerd als die omgeving zichzelf blijft.
Gerelateerd
Tags:
premium