Theater LantarenVenster, Rotterdam

Wie LantarenVenster tegenover Las Palmas binnenloopt, is op slag vergeten dat dit filmtheater gesitueerd is in de plint van New Orleans. Met zijn spierwitte schuin oplopende plafonds, de witte spiltrap tegenover de entree, eiken parket en betimmering, roept de foyer eerder associaties op met de ongedwongen intimiteit van een fors uit de kluiten gewassen zolderkamer, dan dat de bezoeker zich realiseert dat het theatercafé ligt onder de hoogste woontoren van Nederland. Daglicht stroomt van twee kanten overvloedig de ruimte binnen. Het uitzicht over het water is fenomenaal. Buro M2R lijkt er in geslaagd met het interieur van LantarenVenster een nieuwe publiekstrekker aan de Wilhelminapier in Rotterdam te hebben gerealiseerd.

Het ontwerp van woongebouw New Orleans is van de befaamde Portugese architect Alvaro Siza. In de plint van het gebouw kreeg film- en muziektheater LantarenVenster een nieuw onderkomen, met vijf filmzalen van verschillende grootte met in totaal ruim 600 zitplaatsen en één multifunctionele zaal. Deze heeft een grote speelvloer, circa 300 zitplaatsen of 400 staanplaatsen en diverse mogelijkheden voor gebruik: concerten, filmvoorstellingen, congressen en radio- en televisieprogramma’s.

De opdracht aan M2R was alles behalve eenvoudig. Het oude LantarenVenster stond aan de Gouvernestraat in rauwe binnenstad van Rotterdam. Een locatie met muzikale en theatrale herinneringen. Aan M2R de taak een publiekstrekkend concept te bedenken dat past in de context van de Wilhelminapier. Met het nieuwe Luxor en hotel New York op loopafstand, het Nederlands Fotomuseum en het visrestaurant van Herman den Blijker als overbuurman een locatie met potentie.

Niet shabby, niet chique
Het doel dat M2R al snel voor ogen had, was een plek creëren waar de bezoeker zich direct thuis voelt; niet te shabby, niet te chique. Ontwerper Martijn Sorée van M2R, weet nog dat de Alvaro Siza het interieur van de plint aanvankelijk in marmer bedacht had. ‘Een mooi product, maar LantarenVenster is niet bedoeld als museale plek. Het theater mocht beslist niet alleen mooi zijn, het interieur moet in dienst staan van de bezoekers en het gebruik. Pas als je dat goed geanalyseerd hebt, kan je het interieur gaan ontwerpen.’

Sorée besloot dat het interieur van LantarenVenster een warme huiselijke uitstraling moest krijgen. Een belangrijk moment bij de realisatie van die doelstelling was zijn keuze voor toepassing van massief eikenhout in een lichte kleurstelling. “Dit materiaal is al lang niet meer oubollig en het is bijzonder geschikt om een interactie aan te gaan met de transparantie die Siza aan de plint meegaf. Daglicht stroomt van de Maaszijde overvloedig de ruimte binnen en het eikenhout zorgt voor een warme reflectie van het daglicht.” Het eiken is consequent toegepast. Niet alleen op de vloer (met vloerverwarming), maar met dezelfde planken zijn de bar en de borstwering van de trap afgetimmerd. Wat direct in het oog springt, is de zorgvuldigheid waarmee het hout verwerkt is. Volgens Sorée onvervalst vakmanschap, uitgevoerd door interieurbouwer Roverdi uit Rotterdam.

De trap naar de bovenliggende filmzalen staat enigszins uit het midden tegenover de entree in het hart van de ruimte. De kassa staat pal tegenover de entree. Een bewuste keuze van M2R. Nadat de bezoeker een kaartje koopt, kan hij met een soepele vanzelfsprekendheid de trap op naar de filmzalen. De trap en de schuine wanden waarboven de filmzalen liggen, zijn uitgevoerd in spierwit stucwerk.

7,5 meter stof per lampje
De lampjes in het interieur zijn een verhaal apart. Sorée wilde beslist geen designlamp uit voorraad. “Hoe mooi die er soms ook uitzien, het blijven objecten die ontworpen zijn om het lampje en niet voor het interieur dat ze verlichten. Ik zocht naar een nadrukkelijke match met de huiselijke sfeer die het interieur moet oproepen.” Het ontwerp langs de reguliere weg laten produceren, bleek onmogelijk. Toch wist Sorée zeker dat hij de lamp kon maken.

“Per toeval kwam ik in contact met een producent van zonwering. Die had precies het materiaal waarnaar ik op zoek was. Een lekker groot geplisseerd ribbeltje dat perfect bij het ontwerp aansloot.” Een lampenkapje is 35 centimeter hoog en bevat 7,5 meter stof gemonteerd op een metalen frame. De stapelbare stoelen komen van Gispen. De tafels zijn door dezelfde fabrikant speciaal voor LantarenVenster gemaakt.

Siza was ‘very content’
Sorée zegt dat het vaste publiek van LantarenVenster op zijn zachtst gezegd nogal sceptisch was over de verhuizing. De algemene opvatting was dat de voormalige bezoekers echt de brug naar Zuid niet over zouden gaan. Dat bleek een misvatting. Directeur Frans Vreeke noemt de ontvangstruimte voor het publiek met zijn royale theatercafé met terras aan het water, zeer stijlvol. Het verleidt bezoekers eerder te komen en langer te blijven. Het is dé plek om elkaar te ontmoeten. En met het publiek zit het ook wel goed, zei Vreeke.

De voorzieningen die het nieuwe gebouw artiesten, muzikanten en publiek biedt, zijn beter dan in het theater aan de Gouvernestraat. Bezoekers zullen er zich snel thuis voelen, het royale gebouw heeft namelijk een menselijke maat. Het kan veel bezoekers ontvangen, maar biedt tegelijkertijd intimiteit. Vanaf de opening is het druk. Het publiek voelt zich kennelijk zo thuis, dat men er ook aanschuift voor de lunch. En wat was de reactie van Siza op het interieur? Sorée: ‘Siza was very content, en het is fijn als een beroemdheid dat van je werk zegt.’

Gerelateerd

• Kinderdagverblijf De Kikker Utrecht
• Architectuur.nl biedt meer
• Kasteel Holterveste 's Hertogenbosch
• Kantoor en woningen De Woonmensen, Apeldoorn
• Fietsappel, Alphen aan den Rijn
• Kantoor CBS Den Haag Leidschenveen