Trappen als een place to be

Trappen als een place to be

Door: Anka van Voorthuijsen | 23-10-2014

De tribunetrap is populair. Informeel, vrij van consumptiedwang. Voor architecten een slim schakelstuk, in de openbare ruimte the place to be. Om te kijken en bekeken te worden. Maar ook in gebouwen ontwerpen architecten binnenstraten die een publieke functie hebben. Een overzicht van enkele bijzonder vormgegeven en succesvolle tribunetrappen.

De entree/uitgang aan de Jaarbeurszijde van het Centraal Station in Utrecht was tientallen jaren een locatie om zo snel mogelijk te passeren. Smoezelige trappen en een rommelig plein. Bij veel mensen vooral bekend omdat daar jarenlang de goedkope touringcars naar de sneeuw en de zon vertrokken. De laatste jaren probeerde het Beatrixtheater de eigen ingang van het musicaltheater nog enige allure te geven, maar dat kon de openbare ruimte verder niet redden. Een non-plek. Sinds een half jaar is de Jaarbeurszijde van Utrecht CS een place to be. Mensen spreken er af. Eten hun lunch op de treden van een brede trap.  Zítten er gewoon te kijken naar wat er aan de voet van hun tribune allemaal gebeurt. Dirk Jan Postel van het Rotterdamse architectenbureau Kraaijvanger hoopte dat er een goede openbare ruimte zou ontstaan op die plek ‘maar dat het zo goed werkt is echt een enorm cadeau’. Postel: ‘Natuurlijk wilden we een ontmoetingsplek faciliteren. Een plek om in de zon te zitten, langs te wandelen. Maar dit werkt boven verwachting.’

Fietsenstalling

De tribunetrap ontstond omdat er aan het plein een grote fietsenstalling moest komen. ‘We wilden niet al te diep de grond in, want dan moet je een ingewikkelde dure kelder maken. We hadden tot aan het nieuwe stadskantoor een hoogteverschil van 7,5 meter te overbruggen, daar konden we drie verdiepingen fietsenstalling maken, over een breedte van 80 meter. Een flink volume dus.’ Terwijl hij aan het schetsen was doemde ‘dat enorme blok’ op, omschrijft Postel. ‘Maak je de gevel van glas, of dicht. Glas heeft als voordeel dat je ziet wat er binnen gebeurt en in de fietsenkelder daglicht hebt. Als snel ontstond het idee om in dat éne ontwerp drie functies samen te pakken: de treden zijn zowel gevel en dak van de nieuwe fietsenstalling als trappartij en plein bij het stadskantoor.’ De indrukwekkende breedte maakte het mogelijk om naast de roltrappen ook nog een brede tribunetrap te maken. Op een paar plaatsen liggen zwarte ‘plakken’ van gerecyclede autobanden, die nadrukkelijk uitnodigen om te gaan zitten. ‘Het Jaarbeursplein heeft ineens een nieuwe horizon gekregen. Van beneden af zie je mensen boven ineens tevoorschijn komen als uit een soort verticale coulissen. Als je boven zit heb je een enorm uitzicht over het hele Jaarbeursplein en is het juist moeilijk om individuen te herkennen en ontdekken.’ De trap is een voorbeeld van het inpakken van een ruimte die op zich niet zo interessant is, zegt Postel. ‘Je hebt het ook bij parkeergarages of een sporthal. Dat is zo’n lelijke dikke klomp, een negatief blok. Dan probeer je daar toch een functie aan toe te voegen zodat het wel interessant wordt. In Voorschoten hebben we bijvoorbeeld de klaslokalen om de gymzaal heen gebouwd.’ En zonder bordjes: consumptie verplicht. ‘Ja, dat is wel een leuk aspect inderdaad. Het is een grote publieke ruimte die als terras wordt gebruikt, maar het maakt toch geen deel uit van het alom aanwezige consumentisme. Een consumptievrije publieke ruimte.’

Bouwput

De gemeente Groningen realiseerde zich dat er met de bouw van het nieuwe Forum jarenlang een grote bouwput zou ontstaan aan de oostkant van de Grote Markt, middenin het centrum. De VVV, gehuisvest in die oostwand, zou tijdelijk naar een andere locatie moeten verkassen en er was behoefte aan een informatiecentrum, dat geïnteresseerden meer kon laten zien en vertellen over de omvangrijke sloop- en nieuwbouwplannen op die centrale plek in de stad. Gemeentelijk stedenbouwkundige Jasper Schweigman: ‘Aanvankelijk was het idee om een pand te huren voor die functies, maar al snel ontstond de gedachte om VVV en infocentrum te combineren en iets leuks te doen vlakbij die bouwput.’ Iets tijdelijks bouwen zou net zo duur uit kunnen pakken als een pand huren ‘en zo zouden we niet alleen een object voor die functies, maar ook een stedelijk gebruiksvoorwerp kunnen maken, dat zag ik direct voor me. Dan kom je al snel op iets met trappen. Ik houd zelf erg van de trappen bij de vijver in het Noorderplantsoen in Groningen, dat was direct een inspiratiebron.’

Containers

Zijn voorstel sloot prima aan bij de eerder geuite wens van burgemeester en wethouders om ‘van de verbouwing een feestje te maken’ en met een budget van € 650.000 werden zestien standaard containers geplaatst, omringd door verschillende tribunetrappen. Schweigman: ‘In diezelfde tijd moest de gevel van het Groninger museum worden vervangen. Die hebben we hier mooi kunnen recyclen. In verband met het programma ‘de toegankelijke stad’ werd er ook nog een lift naast geplaatst. Het ontwerp kwam in samenwerking met bureau Noordeloos tot stand. Het tribunegebouw staat er nu drie jaar en het is een enorm succes en een echte publiekslieveling. Schweigman: ‘De aankondiging van de eerste lentedag in de krant is steevast een foto met mensen in de zon op deze plek.’ Een terras waar je eigen consumpties kunt nuttigen, of gewoon lekker kunt zitten en ontmoeten, voldoet in een grote behoefte, merkt hij. ‘Aanvankelijk zou er nog een cafeetje bovenin komen maar dat is eruit bezuinigd en het gaat goed zo.’ Kinderen vinden het leuk om te klimmen en te klauteren. Vanaf het bovenste gedeelte – dat ook afgeschermd kan worden – heeft iedereen goed zicht op de bouwactiviteiten bij het toekomstige Forum.

Filmprojecties

Dat deel wordt ook gebruikt voor vip-ontvangsten, concerten en filmprojecties. Bovenop zijn een aantal hekken geplaatst in verband met de veiligheid. De trappen zijn behoorlijk steil – Schweigman dacht aanvankelijk dat hij minder ruimte had voor het gebouw – maar ongelukken zijn er nog niet gebeurd. ‘Het is echt een gaaf ding, dat vind ik zelf ook. Soms wordt er een film gedraaid en dan zit je met al die historische gevels om je heen, dat is prachtig. Het is een plek waar je rustig kunt ontspannen, middenin de dynamiek van de stad. Dat is een mooie combinatie.’ Het is nu al duidelijk dat het tribunegebouw een tweede leven krijgt, zegt de architect. ‘Er wordt al om gesteggeld waar het hierna naartoe gaat. Bij een sportvereniging zou kunnen, of weer bij een bouwput.’

World Forum

Chris Verstappen en Maike van Stiphout van het Amsterdamse landschaps-architectuurbureau DS gebruikten tribunetrappen in het openbare gebied bij het World Forum in Den Haag. Verstappen: ‘Daar ontstond een hoogteverschil door een parkeergarage die gedeeltelijk boven maaiveld is gebouwd. Omdat we de openbare ruimte het karakter van een duinlandschap wilden geven kwam dat hoogteverschil ons wel goed uit. De trappen dienen als verbindend element tussen het Forumplein en het Churchillplein en ook als flaneerruimte voor bezoekers van het congrescentrum die even naar buiten willen. Op die brede trap hebben we natuursteen elementen gelegd, die zijn voorzien van een matras van hout zodat het uitnodigt om erop te gaan zitten. De banken dienen tevens voor de veiligheid van Europol. Het zijn obstakels zodat je niet met een auto naar boven kunt. De veiligheidseisen in dit gebied zijn erg hoog. Op deze manier ziet het er niet defensief uit, maar juist als aantrekkelijke verblijfsruimte.’ Een trap is natuurlijk vaak een schakelstuk voor een ontwerper, zegt Verstappen. ‘En met een goede oriëntatie op de zon is er al snel een mensenbindende functie.’

De tribunetrap van Ira Koers in het stadshart van Almere is wat dat betreft natuurlijk een mooi geval apart. Uitsluitend om te kijken en bekeken te worden. Was Renzo Piano de trendsetter op dit gebied in Nederland, met het fantastische dakterras op het Nemo, dat hij Amsterdam cadeau gaf? Bij filmmuseum Eye ontwierp Delugan Meissl een zeer luie houten vlondervariant buiten, en gaf het interieur een flink steil tribunedeel dat aansluit op het restaurant. Aan het Binnenwegplein in Rotterdam ontwierp No Label een fraaie openbare trappartij rondom twee paviljoens van VVV en Rotterdam.Info. Her en der zijn specifiek houten zittingen toegevoegd, maar iedereen zit overal, ook gewoon op de betonnen treden. ‘Tegenover de trappen zit een poppenkastkraam. Die heeft zelf banken, maar onze trappen fungeren echt als tribune en je zit er lekker in de avondzon.’ Het bureau ontwerpt ook veel scholen en kinderdagverblijven en ook daar zijn trappen natuurlijk uitnodigend en uitdagend, omschrijft Rob Janssen Bouwmeester. ‘Hoogteverschillen roepen op tot activiteit, dat werkt bij jong en oud. Maar het kan ook gevaarlijk zijn dus de veiligheid en het gebruik staan altijd voorop.’

Binnenstraten en -tribunes

De bekendste Nederlandse tribunetrappen in interieurs zijn waarschijnlijk de podiumtrappen die Herman Hertzberger zo graag in zijn scholen ontwerpt. Amfitheater, ontmoetingsplek, theaterruimte ineen. Het Amsterdamse bureau Tjep gaf lounge 4 op Schiphol een fraaie houten tribunetrap met grasgroene zittingen. Voor kinderen werd zelfs een glijbaan geïntegreerd in het ontwerp. Frank Tjepkema: ‘We wilden op Schiphol een ‘trendy urban gevoel’ creëren. Een plek waar mensen bij elkaar zitten en waar wat te zien is, niet in het minst de mensen zelf. Op Schiphol zijn stoelen altijd heel efficiënt in rijen opgesteld maar dit blijkt minstens zo efficiënt. Bovendien kun je door het hoogteverschil allemaal naar buiten kijken, naar de vliegtuigen. Dit werkt als een tierelier.’ Neutelings Riedijk maakte trappen als binnenstraten voor de Rozet (Arnhem) en de bibliotheek in het Eemhuis (Amersfoort). Ze benadrukken het openbare karakter van die gebouwen, aldus de architecten in een toelichting. De oranje tribunetrap van MVRDV bij Bouwkunde in Delft is al jaren een fenomeen. Trappen zorgen meer dan stoelen voor een informele sfeer: je gaat er makkelijk op zitten, ook in de buitenruimte.

Maasvlakte 2

Beeldend kunstenaar Jan Konings haalde de inspiratie voor zijn trappen bij de Tweede Maasvlakte uit een behoorlijk gewelddadig filmfragment, vertelt hij: ‘In de film Pantserkruiser Potemkin (uit 1925, Eisenstein) zit een scene waar de Russische revolutie wordt neergeslagen op die enorme monumentale trappartij in Odessa.’ Konings won een prijsvraag met zijn voorstel om op drie plaatsen grote trappartijen te maken die ervoor zorgen dat het bedrijventerrein faciliteiten krijgt om ook als recreatieterrein te dienen, een functie die zich eerder al onbedoeld aandiende bij de eerste Maasvlakte. De tweede Maasvlakte is eigenlijk niets meer dan een enorme plak asfalt om te parkeren, een kunstmatige duinenrij en die enorme zandvlakte. De trappen zijn ook hier zowel verblijfsruimte als schakelstuk. Mensen kloppen er hun schoenen uit, eten een frietje, ‘het heeft een enorme aantrekkingskracht.’ Konings wilde de trappartij graag zo leeg mogelijk houden, ook omdat de schaal van de hele omgeving zo bijzonder is. ‘Er is daar niets waaraan je kunt refereren. Geen bomen of huizen, niets in deze omgeving heeft een menselijke maat.’ Daarom gaf hij de treden op de trappen drie verschillende afmetingen: 20, 40 en 80 centimeter hoog. ‘Het is van een afstand niet meteen duidelijk bij welke schaal je zelf hoort.’ Die enorme ruimte daar, dat is de lol, vindt Konings. Het gaat hem dan ook een beetje aan het hart dat er allerlei objecten aan worden toegevoegd. ‘Rotsblokken die moeten voorkomen dat er mensen vanaf vallen, leuningen, invalideparkeerplaatsen, bordjes. Zo’n vlakte leeg houden lukt blijkbaar niet.’

Gerelateerd

Tags: , , , , ,