Groepspresentatie
Bijna vanzelfsprekend wordt het einde van deelname aan het
Talentontwikkelingsprogramma gemarkeerd door de groepspresentatie
In No Particular Order. De keuze voor zo’n dure en ook intensieve
presentatie is inzicht geven in wat belangrijke thema’s en ontwikkelingen
zijn in de diverse disciplines, licht Van Sintfiet toe. ‘De expositie is er niet
alleen voor de deelnemers maar ook ter inspiratie van het ontwerpveld in
de volle breedte.’ Daarnaast biedt In No Particular Order de deelnemers
ruimte voor verdieping en reflectie op het eigen werk. ‘Ze worden
bevraagd en uitgedaagd door de curator. Ze moeten de keuze van wat
ze laten zien verantwoorden en onderbouwen. Ook wordt hun werk
uitgelicht met film en andere media, waaronder een In No Particular
Order-website.’ Deelnemers onderschrijven deze toegevoegde waarde
van de expositie. ‘Het is een ijkmoment om te evalueren waar je naar toe
gaat met je onderzoek. De tijdsdruk van een deadline scherpt bovendien
de focus. Voor sommigen zal het ook een stok achter de deur zijn
geweest’, aldus Arnout Meijer.
2. Tijdens de Dutch Design Week 2015 organiseerde het Stimuleringsfonds
Creatieve Industrie voor de tweede keer de tentoonstelling In No
Particular Order. Op deze tentoonstelling in het Veemgebouw op Strijp S
was werk te zien van 36 veelbelovende ontwerpers uit verschillende
disciplines variërend van architectuur, mode, product, grafisch ontwerp tot
e-cultuur. Zij ontvingen in 2014/2015 een jaar lang een werkbeurs van het
Stimuleringsfonds om hun carrière verder te ontwikkelen.
3. Ricky Rijkenberg, Forgotten spaces – Hidden places.
‘Veel mensen hebben een sterk verwachtingspatroon wanneer ze een
gebouw voor het eerst bezoeken. Door foto’s te maken van krachtige
architectuur uit de Tweede Wereldoorlog heb ik willen onderzoeken of
dat omgekeerd ook zo werkt. Bunkers en kazernes maar ook weeshuizen
uit de Nazitijd hebben een sinistere maar ook intrigerende esthetiek. Ik
heb onderzocht of die specifieke ervaring kan worden opgeroepen met
fotografie. Door internetblogs wordt fotografie steeds belangrijker voor
architectuur. Maar dat geeft zelden een realistisch beeld van een gebouw,
want een foto geeft slechts één specifieke invalshoek, ook nog eens op één
bevroren moment. Om dit spel met de realiteit nog verder door te voeren
heb ik twaalf maquettes gemaakt van deze oorlogsarchitectuur, die ik
vervolgens heb gefotografeerd. In hoeverre zijn deze ruimtes dan nog als
zodanig herkenbaar?’
4 en 5. Anne Dessing, Pairi Daeze Rembrandtpark
De stad Amsterdam is ontworpen op basis van een masterplan waarin alles
wordt benaderd als onderdeel van een alomvattende structuur. Echter,
een meer ad hoc benadering qua planning kan een meer persoonlijke
relatie met de fysieke omgeving genereren. Pairi Daeze is het resultaat
van een drie maanden durende reis en artist-residency in India, waar
stadsplanning zelden aan de orde is. De residentie diende als locatie om de
toepasbaarheid van ideeën voor Amsterdam te testen. Dit voorstel is gericht
op het bewoonbaar maken van vergeten locaties, in dit geval een deel van
het Rembrandtpark in Amsterdam-West. Vandaag de dag is het behouden
van natuur een leidende tendens bij stadsplanning; tezelfdertijd willen de
meeste mensen het liefst in een natuurlijke omgeving wonen. Dit ontwerp
kijkt kritisch naar de top-downplanning die soms leidt tot uitkomsten als
de lompe asfaltweg die nu door het Rembrandtpark raast. Het project Pairi
Daeze presenteert een nieuwe manier van bewoning van het park. Het
laat manieren zien om te profiteren van de kwaliteiten van het park en stelt
daarbij een volledig nieuw ontwerp van de routing voor.
4 5
45 ArchitectuurNL
42-43-44-45-46-47_platform.indd 45 01-02-16 15:52
