Experimenteren
met mysteries
Ze draaien al een tijd mee in de creatieve wereld, de
veelbelovende dertigers. Ze zijn gedreven, talentvol en
ambitieus. Ze kiezen een eigen weg, experimenteren en
zoeken nieuwe samenwerkingen. Deel 17 van een serie:
David Derksen (1983) en zijn fascinatie voor de schoonheid
van materialen en hun gedragingen.
Wanneer David Derksen zijn atelier in het
voormalig weeshuis aan de Voorhaven in
Rotterdam binnenkomt, bekijkt hij eerst met een
nieuwe blik de ontwerpen waaraan hij werkt.
Telkens weer, iedere morgen, tot het moment
waarop het goed is. ‘Dat is nodig om enigszins
objectief, met afstand kritisch naar mijn eigen
werk te kijken’, zegt de ontwerper. In de
stellingkasten staan naast dat werk in wording
ook tal van reeds gerealiseerde producten.
Voor iemand die pas vijf jaar bezig is, heeft
de ontwerper al een bewonderenswaardig en
consistent portfolio opgebouwd met een eigen
signatuur.
TU en Design Academy
Voordat hij David Derksen Design begon en
gastdocent Product Design werd op de Willem
de Kooning Academie, studeerde hij twee
keer af. Hij maakte daarvoor een gek rondje:
van Industrial Design aan de TU Delft naar de
Design Academy Eindhoven (DAE) en daarna
alsnog een master aan de TU Delft. ‘Ik was
zoekende’, zegt hij nu. ‘Aan de TU leerde ik
productietechnieken, samenwerken en vanuit
een probleem een oplossing vinden. Op de
DAE ontwierp ik vanuit mijn eigen interesse op
een conceptuele manier. De combinatie komt
me ten goede; beide leerprocessen vullen
elkaar aan.’
Al ligt zijn motivatie om iets vernieuwends te
maken dichter bij de DAE. Bij Derksen begint
het altijd met zijn mateloze fascinatie voor het
spel en het mysterie van de krachten in de
natuur, voor natuurkundige processen. ‘Het
gaat daarbij meer om de verwondering over
de mathematische en grafische patronen die
daarin voorkomen dan om het honderd procent
doorgronden van de natuur’, zegt de ontwerper,
die evengoed inspiratie op straat vindt als in het
Guggenheim museum.
De nadruk ligt sterk op onderzoek, het
experimenteren en op de schoonheid van
materialen en hoe die zich gedragen als je
die giet, buigt, etst, voelt. ‘Mijn verwondering
verwerk ik in duurzame producten, en hopelijk
breng ik dat over op andere mensen’, zegt
Derksen, die een van de drie genomineerden
was voor de Young Designer Award 2015.
Of zijn producten nu van hout, glas, keramiek of
koper zijn, hij ziet zijn materialen als karakters
die je moet leren kennen en aanvoelen. Zo
is koper een geliefd materiaal waar hij de
herkomst, de geschiedenis van onderzoekt. Dat
levert soms iets ambivalents op: een fascinatie
voor de schoonheid van het warme materiaal
dat buigbaar is als papier, en menselijke
vingerafdrukken achterlaat, maar tegelijkertijd
afschuw voor de mijnbouw waarbij het werken
met explosieven grote wonden achterlaten in
het landschap. De resultaten zijn in ieder geval
prachtig: de intrigerende binnenzijde van de
Copper Bowls lijken op een kopermijn.
Salone en DDW
Maar hoe vestig je je naam in vijf jaar tijd?
‘Naast een dosis geluk is het een kwestie
van niet op je kamertje blijven zitten maar
ondernemen en risico’s nemen, vasthoudend
zijn en jezelf laten zien op relevante beurzen
als de Salone del Mobile in Milaan, de DDW
in Eindhoven en op blogs als Dezeen’, meent
Derksen. ‘Dan dwing je de aandacht bijna af en
ontmoet je mensen. Het is mijn manier om te
laten zien wat ik in mijn mars heb.’
Dat lukte. Zijn Copper Lights vielen in Milaan
zodanig op dat de eerste orders meteen
binnenkwamen: voor elke nieuw in te richten
Hugo Boss-winkel een aantal lampen, te
beginnen met achttien stuks. Dat was even
schrikken als je bedenkt dat de Copper Lights
helemaal met de hand worden gemaakt. Later
vond hij een producent en ontwikkelaar Vij5,
58ArchitectuurNL
DESIGN
58-59-60_design.indd 58 01-02-16 15:56
