Als
circulAir
denken en
doen zo
voor de
hAnd ligt
wAArom
beginnen we
er dAn niet
morgen Al
mee?
Peter de Winter
Hoofdredacteur ArchitectuurNL
Reageren? Mail naar p.dewinter@eisma.nl
ongemakkelijk
Mijn zoon van 16 die bouwkunde doet, moest onlangs op school de stelling poneren waarom
volgens hem de lineaire economie zijn langste tijd gehad heeft en de Nederlandse economie
circulair moet worden. Ter voorbereiding zoekt zo’n joch al googelend naar wat een circulaire
economie is en naar argumenten voor en tegen. Hij ontdekte iets heel opmerkelijks.
Als je op ‘argumenten tegen circulaire economie’ zoekt, vind je nergens een echt tegengeluid.
Wel veel uitleg over de moeizame weg ernaar toe. Dan komt je zoon (hij kijkt nog op tegen zijn
vader) naar je toe met de vraag wat of jíj tegen een circulaire economie kunt bedenken. Frons
ik nadenkend m’n wenkbrauwen en begin te redeneren om al snel te ontdekken dat ik niet één
steekhoudend tegenargument kon bedenken. Veel verder dan: fabrikanten zullen het zonder
nieuwe businessmodellen niet redden en consumenten moeten leren vaker genoegen te nemen
met gebruikt in plaats van nieuw kwam ik niet. Val je als vader toch lelijk door de mand.
De argumenten vóór kwamen als vanzelf. Ik kon putten uit een inmiddels lange reeks voorbeelden
van circulaire initiatieven die de bouwsector nam. Zo vertelde ik hem over projecten als Circl in
Amsterdam, de circulaire herhuisvesting van Liander in Duiven, paviljoen The Green House in
Utrecht en de Ru Paré Community in Amsterdam-West. Daarnaast deed ik hem uitvoerig verslag
van de inspirerende mensen die ik afgelopen jaren sprak over circulariteit en kon hem uitleggen
waar een bedrijf als New Horizon voor staat en wat urban mining is.
Toen ik een tijdje zat op te sommen wat er zo goed is aan circulariteit – vermoeiend zo’n
breedsprakige vader – begon ik me hoe langer hoe ongemakkelijker te voelen. Als circulair denken
en doen dan zo voor de hand ligt – het is een kwestie van een knop, die moet enkel even om
– waarom beginnen we er dan niet morgen al mee? Het antwoord op die vraag kon ik hem niet
geven en dat wringt. Als we aan de jeugd niet kunnen uitleggen waarom het maar de vraag is of
we onze economie in 2050 volledig circulair hebben, doen we iets fundamenteel niet goed. Over
dertig jaar ben ik eind tachtig, maar staat mijn zoon in de kracht van zijn leven. Het is onze dure
plicht ervoor te zorgen dat de wereld waarin hij en zijn generatiegenoten dan leven zuiver, circulair
en als het even kan ook zorgeloos is.
3 ArchitectuurNL
editorial
03_editorial.indd 3 21-01-19 16:02
