invullen rondom vides die overal spannende doorkijkjes opleveren (3). Om de ruimtelijkheid niet
te doorbreken zijn er dus nauwelijks muren en slechts vijf deuren in het hele huis, maar wel veel
licht en een variëteit aan ramen die de zon op elk moment van de dag doorlaten. ‘Het licht is heel
belangrijk’, zegt Cecile.
Ze houden niet van de traditionele voorgeprogrammeerde indeling met kamers. In het huis van
Smeulders kunnen ze kastenwanden verschuiven en schuifwanden verplaatsen, zodat eenvoudig
een andere indeling kan worden gemaakt. Zo wordt het atelier van Cecile op de begane grond in
een handomdraai omgetoverd tot een concertzaaltje; hier organiseren ze een aantal keren per jaar
huiskamerconcerten (1).
‘Het is een duurzaam huis’, vindt Ad Smeulders. ‘Niet alleen vanwege de zonnepanelen, isolatie
en de warmtepomp, maar ook door de toepassing van het vaste casco en het veranderbare
inbouwpakket dat op termijn een heel ander gebruik mogelijk maakt zonder al te veel
sloopwerkzaamheden.’
De muren zijn allemaal wit, de vloer is grijs en de eigele trap is een eyecatcher die samen met de
vides de verdiepingen van het huis doorsnijdt èn verbindt. ‘We hebben veel kleuren geprobeerd
maar de zon kaatst zo intens warm op de gele muren’, zegt Cecile (6).
Ad houdt van op ’t oog eenvoudige details, die vervolgens voor de aannemer een uitdaging zijn om
te maken. Bij de aansluiting van bijvoorbeeld trappen en kozijnen aan wanden is gekozen voor een
strakke detaillering waardoor aftimmeringen achterwege kunnen blijven en plinten weggewerkt zijn
in de muren.
Kunst en design kom je overal in het huis tegen. Naast klassiek design, zoals een chaise longe van
Le Corbusier (4), zijn er ook een kunststof Zzzdidt van Richard Hutten, objecten van Studio Job
10
11 12
9
en vazen van Hella Jongerius. Verder zijn de ruimtes vooral leeg. Cecile: ‘Wij houden niet zo van
spulletjes. We bergen zo veel mogelijk op in de vurenhouten kastenwand op de eerste verdieping
die doorloopt van de keuken tot in de werkkamer van Ad. We kunnen het druk hebben in ons
hoofd, maar het huis geeft rust.’
Ook op de tweede verdieping zijn boeken en kleding verstopt achter kastwanden (7,8). Wie de
wanden voor de boekenkast openschuift krijgt niet alleen de boeken te zien, maar kan tegelijk ook
aan weerszijden de logeerkamer en de slaapkamer afsluiten. Het ligbad (9) staat prominent aan het
eind van het bed; badderend kijk je uit over het op het zuidwesten georiënteerde dakterras.
De achtergevel op het zuiden is wit. Deze reflecteert de zon en biedt de tuin meer licht (10). De
voorgevel voegt zich wat betreft de kleur naar de omringende panden. Het halfsteens metselwerk
is geaccentueerd door diepe voegen. Bij de raamopeningen is het metselwerk ruim twintig
centimeter omgezet, waardoor het massief oogt. Het hout van de kozijnen valt weg achter het
metselwerk, en tussenstijlen en -dorpels zijn achterwege gelaten, waardoor de ramen echte ‘gaten’
in de gevel worden (11).
Hier valt de enorme taats draaiende buitendeur
op. ‘Een deur van deze afmetingen hoort bij
een herenhuis, zoals die vroeger ook elders in
de straat gebouwd zijn’, weet Ad Smeulders.
De vier grote ramen aan de voorzijde vormen
een etalage, als alternatief voor een galerie.
Hier exposeert Cecile Smeulders het werk
van andere kunstenaars (12). ‘Soms staan
mensen met hun neus tegen de ruit gedrukt’,
vertelt ze. ‘Wij vinden het contact leuk, dat
hoort bij wonen in de binnenstad. Beneden
mag je binnenkijken, op de verdiepingen waar
we wonen hebben we privacy en uitzicht op
groen in de omgeving’, zeggen de twee trotse
bewoners van hun droomhuis.
73 ArchitectuurNLTekst Viveka van de Vliet Fotografie Peter van den Kerkhof, Els Zweerink
70-71-72-73_thuisbij.indd 73 27-03-17 14:16
