ArchitectuurNL 03 2017 - pag. 3

Van elke ArchitectuurNL proberen we een gaaf nummer te maken. Dat klinkt als voor de hand
liggend: noblesse oblige redactie hoor ik u brommen, maar het verwondert me steeds weer dat
het ons lukt items voor u te selecteren die een goed beeld geven van wat er zoal marcheert in
de wereld van de (Nederlandse) architect. Wat dát betreft is deze editie geen uitzondering. Neem
Nachtarchitectuur. Dat is geen item over ontwerpers met een chronisch slaaptekort, maar een goed
verhaal over de stelling dat steden en hun architectonische iconen er na zonsondergang ook nog
aantrekkelijk moeten uitzien. Rotterdam en Amsterdam ontwikkelden er zelfs een verlichtingsstrategie
voor en toch meent een verlichtingsexpert dat Nederland internationaal gezien hopeloos achterloopt
als het de beautification van architectuur gaat. Of wat dacht u van Caroline Nevenjan. Deze Chief
Science Officer van Amsterdam wil met City Rhythm de leefkwaliteit in de stad bevorderen. Klinkt
vaag, maar in het interview verderop vertelt ze van het naadje en de kous. Het droomdebuut
van architect Ard de Vries is een heel ander verhaal. Hij had een inspirerende opdrachtgever,
een prachtige locatie en een ruim budget waarmee hij een (prijswinnende) monumentale villa in
Twente mocht ontwerpen. Zo kan je dus ook uit de startblokken komen. Uiteraard hebben we ook
nu weer oog voor jong talent. In de 24ste aflevering van de serie over design is het woord aan
Jeroen Wand die met bestaande materialen ongewone materiaalexperimenten uitvoert met dito
productiemethoden. Ook Milaan 2017 komt aan bod. Als er al één dominante trend is, aldus het
artikel, dan is dat frivoliteit, met hier en daar een schalkse knipoog. Dat u het weet. Voor u ligt kortom
een gevarieerd vakblad. En als u nou eens een onderwerp met de lezers van ArchitectuurNL wilt
delen, aarzel dan niet en stuur me een mail.