Intuïtieve lenigheid
Ze draaien geruime tijd mee in de creatieve wereld, de veelbelovende dertigers. Ze zijn
gedreven, talentvol en ambitieus. Ze kiezen een eigen weg, experimenteren en zoeken
nieuwe samenwerking. Deel 19 van een serie: de intuïtieve ontwerper Lex Pott (1985) die
de natuur en de gecultiveerde natuur samenbrengt in spannende ontwerpen.
Lex Pott houdt van zijn onafhankelijkheid en
vrijheid, werkt met grote lenigheid aan dertig
gevarieerde projecten tegelijk en noemt dat
zelf ook idioot veel. Hij vindt het een verworven
luxe dat hij zowel gekke exclusieve stukken
kan ontwerpen voor de galeriewereld, als
massa-geproduceerd verfijnd werk voor een
merk als Hay. Hij ontwierp munten en zit in de
munt-adviescommissie van het ministerie van
Financiën waar hij nieuwe uitgiftes beoordeelt,
en evengoed is hij gastdocent op diverse
academies. ‘Ik duik graag in verschillende
werelden, ben nieuwsgierig naar materialen
als metaal, steen en hout. Ik kom op de gekste
plekken en ontmoet de leukste mensen – van
de personen achter gevestigde merken als
Vitra tot jonge en ambitieuze labels met wie ik
langdurige relaties opbouw.
Start in crisis
Met houten en uit steen gehouwen massieve
tafels studeerde Pott in 2009 cum laude af aan
de Design Academy Eindhoven, tegelijk met
ontwerpers als David Derksen (ArchitectuurNL
#1 2016) en Niek Pulles. Een generatie die,
anders dan hun illustere voorgangers als Joris
Laarman en Maarten Baas die in korte tijd groot
zijn geworden toen het geld niet op kon, in de
crisis een studio startte. ‘Achteraf ben ik blij
dat ik in een moeilijke tijd begon. Met kleine
stappen, de menselijke maat.’
Zonder de ambitie heel groot te worden,
heeft Pott een onafgebroken stroom werk.
Met zijn experimentele statements speelt hij
een spannend spel door de natuur zijn gang
te laten gaan en tegelijkertijd in te grijpen. Hij
combineert archetypes met ongebruikelijke
vormen, mixt ruwe en ongepolijste materialen
met gladgeschuurde geometrische vormen.
Geaccelereerde natuur
Na zijn examen sloeg de ontwerper radicaal
een andere weg in door intensief onderzoek
te doen naar de juiste recepten om het
oxidatieproces van koper, brons, staal en
aluminium aanzienlijk te bespoedigen. Het
resulteerde in een serie vazen getiteld
True Colours Vases. Met excentrieke en
archetypische materiaalcombinaties bedacht hij
deels geoxideerde en deels gepolijste vaasjes
die zowel natuurlijk als gecultiveerd gedrag
laten zien. Bij natuurlijke oxidatie wordt koper
mat groen en ijzer oranjebruin, gepolijst zijn ze
glanzend koper- of zilverkleurig.
Daaruit voortvloeiend ontwikkelde hij
samen met David Derksen Transcience, een
geometrisch gevormde spiegel die je anders
laat kijken naar aftakeling en verval. Het
langzame oxideren van de zilverlaag onder
invloed van zuurstof en water, wordt door de
toevoeging van zwavelzuur versneld. Hierdoor
komen mooie kleurentonen aan de oppervlakte
variërend van donkerbruin tot goud, paars en
blauw. Het laat juist de schoonheid zien van de
vergankelijkheid. De tijd wordt geaccelereerd
en stilgezet.
Designtalent 2015
Pott liep stage bij zowel Hella Jongerius als bij
Scholten & Baijings. Bij de laatste ontwerpers
kwam hij tot zijn recht wat betreft het denken
vanuit je handen en het materiaal, visualiseren
en dat tastbaar maken. Toen hij voor de keuze
kwam te staan om volledig voor hen te werken
of volledig zijn eigen droom na te jagen, koos
hij voor het laatste. Pott werkte zich uit de naad
en werd opgemerkt op blogs. ‘Een kosteloos
middel om je werk te verspreiden.’ Op de
Salone in Milaan kwam hij David Alhadeff
tegen, eigenaar van The Future Perfect in
New York, die zijn robuuste stenen tafels in de
collectie opnam. Zo ging een sneeuwballetje
rollen en werd de ontwerper bekend in Amerika
en Azië, en pas later in eigen land, waar hij
in de Volkskrant werd uitgeroepen tot hét
designtalent van 2015.
Samenwerking met producenten
Na zeven jaar is zijn studio op het NDSM-terrein
in Amsterdam noord nog altijd overzichtelijk:
materialen, prototypes en producten zijn voorin
de studio te vinden, achterin is een bescheiden
kantoor en werkplaats. Het wordt er te klein
voor hem, een vaste medewerker en twee
stagiairs. Hij wil binnenkort naar Rotterdam. ‘De
ruimte dicteert hoe je werkt; ik wil daarom ook
weer niet een te ruime werkplek, want dan is de
verleiding te groot om alles zelf te gaan doen.’
Hij initieert wel zelf zijn projecten en zoekt
dan een producent. ‘Ik vind zelf produceren te
beperkend. Samenwerken met producenten
is leuker: ik bedenk de vorm, zij gieten het
in mallen, ik probeer de mogelijkheden en
grenzen op te rekken en zij verwezenlijken wat
ons allebei alleen niet was gelukt.’
Bedrijven komen ook wel eens bij hem met
een specifieke wens. Toen Ahrend hem
recentelijk vroeg een bureau-accessoire te
maken, bedacht Pott een fijn en gedetailleerd
metalen kastje dat geheel gevouwen is, dus
vervaardigd zonder één las. Maar lang niet altijd
houdt hij zich aan briefings. ‘Ik ben een intuïtief
ontwerper. Als een opdrachtgever vraagt of ik
een glas wil ontwerpen, kan de uitkomst net zo
goed een kast zijn’, zegt hij.
57 ArchitectuurNLTekst Viveka van de Vliet i.s.m. Stichting Zetel
DESIGN
56-57-58_designpott.indd 57 22-08-16 14:49
