organisatie van de ruimte en de beleving hiervan centraal staan, op
prikkels gericht bijna. ‘Mijn focus ligt veel meer op hoe architectuur wordt
ervaren door het individu.’ Door deze mix van ‘inzoomen’ (Beijaert) en
‘uitzoomen’ (Mačkić) vullen de twee elkaar aan. ‘De publieke ruimte met
een culturele bestemming, daar voelen we ons allebei thuis. Esthetiek of
een constructief element is daarbij nooit het vertrekpunt. Onze focus ligt
op de maatschappelijke bijdrage van architectuur.’
Exposities
Officieel bestaat L A (een afkorting van beider voornamen maar
uitgesproken als de Amerikaanse afkorting van Los Angeles) slechts
een paar maanden. Om zich te bekwamen in de architectonische
praktijk hebben Beijaert en Mačkić al diverse gezamenlijke opdrachten
uitgevoerd in de culturele sector, waaronder de inrichting van de
alternatieve kunstbeurs Unfair en de nieuwe entree van het Centraal
Museum in Utrecht. ‘Bij de inrichting van de expositie Lekker Licht
over lichtgebruik in mode, design en kunst hebben wij één lange gang
gemaakt waar je eerst alleen het lichtschijnsel van de geëxposeerde
werken ervaart. Vervolgens kun je telkens aparte ruimtes inlopen om ook
het werk zelf te zien. Samen met curator Eelco van der Lingen konden
we kijken waar welke werken kwamen te staan. Welke invloed heeft
ruimte op licht? Hoe ervaren mensen een ruimte? Dat hebben we kunnen
onderzoeken met deze 1-op-1 maquette.’
Openbare debatruimte
Bij een nieuw project in kunstcentrum Nest in Den Haag wordt deze
experimenteerdrift gekoppeld aan maatschappelijke betrokkenheid.
‘We zijn gevraagd om een ruimte te ontwerpen waar met de rol van taal
wordt geëxperimenteerd. Er wordt te weinig naar elkaar geluisterd. In
kranten, op televisie en ook op scholen gaat het alleen nog maar om het
ventileren van meningen en benoemen van verschillen. Wij ontwerpen
een ruimte die middelbare scholieren een vocabulaire aanreikt dat
juist verbinding versterkt.’ Uitgangspunt voor het ontwerp zijn vijf
hedendaagse kunstwerken, die ingaan op actuele maatschappelijke
vraagstukken, zoals racisme of welvaartongelijkheid. ‘Daaromheen
creëren we een decor waarin door gebruik van geur, licht, hoogteverschil
of afscherming jongeren deze werken telkens vanuit een ander
perspectief kunnen ervaren. De ruimte vertelt als het ware het verhaal
van de kunstwerken.’ Om de dialoog tussen de jongeren te bevorderen
wordt daarnaast een openbare debatruimte ontworpen. ‘Feitelijk is dit
een onderzoek naar hoe een publieke ruimte waar mensen in debat
kunnen gaan eruit moet zien. De bestaande debatplekken zijn altijd
besloten, denk aan de Tweede Kamer of een televisiestudio.’
3 4
1, 2, en 3. Lekker Licht is een expositie in het Centraal Museum in Utrecht
(2015). De bezoeker moet ondergedompeld worden in wat licht betekent
in het dagelijks leven van mensen. Te zien zijn mode, kunst, design film- en
fotokunst, en muziekvideo’s. De basis van het tentoonstellingsontwerp is
een lange tunnel met afzonderlijke kamers zodat bezoekers de individuele
lichtwerken ook apart kunnen ervaren en beoordelen. Tegelijkertijd
reflecteert het licht uit de afzonderlijke ruimtes in de witte tunnel die
daardoor zelf een kunstwerk wordt. 4. Rode Loper, ruimtelijke interventie
in het entreegebied van het Centraal Museum, Utrecht 2016. De zaal wordt
de Refter genoemd, omdat deze ruimte ooit de eetzaal van de nonnen was.
Het ontwerp refereert naar de historie maar schept tegelijkertijd ruimte voor
een moment van rust voordat men de tentoonstellingen bezoekt • Foto
Jacqueline Knudsen.
51 ArchitectuurNL
48-49-50-51-52-53_platform.indd 51 10-10-16 15:55
