12. Producent Low & Bonar nodigde 8 jonge
ontwerpers uit aan de slag te gaan met colback,
een gaasdoek van hoogwaardig kunststof dat
wordt gebruikt als ondervloer en dijkversteviging.
Rick Tegelaar printe verfijnde geometrische
patronen van gesmolten colback op tafels.
13 en 14. Klaas Kuiken maakte van het half-
doorschijnende colback-doek productieklare
prototypes van lampen. 15 en 16. Tunnel Vision
meubels van Studio OS ∆ OOS. 17 en 18.
Hardcore exhibition met stoel Tubular van Lucas
Munoz en Gravel table van Tijs Gilde • Foto’s Bart
Hess. 19-21. Zandglas van Atelier is het resultaat
van een jarenlang onderzoek naar ambachtelijke
productie van glas met meer dan 350 lokale
zandsoorten • Foto’s Wouter Kooken, Mike
Roelofs en Teun van Beers.
12 13 14
Natuurlijke bodemstoffen
Zelfs tussen belangwekkende thema’s als
robotisering en in de aanwezigheid van
starchitects als Winy Maas blijft de belangrijkste
attractie van de Dutch Design Week nog
altijd het lokale ontwerptalent. Autonomie en
zelfproductie staan in Eindhoven nog steeds
hoog in het vaandel. Niet esthetiek, efficiëntie
of gebruiksgemak maar ‘het proces’ en
onderzoek zijn bepalend voor het eindresultaat.
DDW-ambassadeur Atelier NL presenteert
Zandglas, een jarenlang onderzoek naar
ambachtelijke productie van glas met lokale
zandsoorten, bijvoorbeeld Noordzeestrand
of Brabantse heidegrond. Deze glascollectie
van drinkbekers en kannen heeft niet alleen
onderscheidende kwaliteiten – want gemaakt
van glas uit je eigen streek – maar is ook
bijzonder mooi. Dit jarenlange onderzoek levert
bovendien een alternatief voor industriële
glasproductie uit zandgroeves die uitgeput
raken. Na een oproep van Atelier NL stuurden
meer dan 350 mensen van over de wereld een
fles zand op, waarna Aterlier NL hiervan een
drinkglas vervaardigde. In een indrukwekkende
installatie werden deze honderden glassoorten
uit alle windstreken gepresenteerd, als een ode
aan de rijkheid van natuurlijke bodemstoffen.
Wij-gevoel
Verspreid over Eindhoven hebben tientallen
zelfstandig werkende ontwerpers hun studio
geopend. Soms schaamteloos hip en catchy,
zoals de postmoderne meubelcollectie
Hardcore van Tijs Gilde. Soms juist Spartaans,
zoals de modernistische archetypes van OS ∆
OOS.
De voorraad aan talent lijkt onuitputtelijk.
Sterker nog, een nieuwe lichting dient zich aan
met de eindexamenexpositie van de lokale
Design Academy, door Winy Maas omschreven
als ‘een school met een enorme wilskracht
om existentiële vragen te doorgronden’. Een
visie die wordt onderschreven door de nieuwe
creatief-directeur Joseph Grima (tevens
oprichter van de architectonische denktank
Space Caviar en curator van Architectuur
Biënnale van Chicago) in zijn maiden speech:
‘De Design Academy moet een vrijplaats zijn
voor sensitiviteit, reflectie en verbeelding op
onze toekomst’.
Zoals het een vrijplaats betaamt, geven veel
graduates commentaar op maatschappelijke
ontwikkelingen. Vooral de oprukkende
digitalisering moet het daarbij ontgelden.
Zo zijn er veel ‘analoge’ oplossingen zoals
architectuur met een natuurlijke airconditioning
door een constructie van poreuze en vochtige
stenen of een speelse opstelling waarbij plastic
gebruiksvoorwerpen worden gepresenteerd
als archeologische artefacten uit een voorbije
tijd. Ook zijn er opvallend veel ontwerpen die
buurtgevoel en saamhorigheid versterken –
van een gedeelde compostbak tot flexibel
straatmeubilair dat sociale interactie uitlokt.
Zelfs als technologie wordt ingezet, moet dat
vooral intermenselijk contact bevorderen, zoals
een app die gelaatsuitdrukkingen vertaalt naar
bewegingen van een pulserend handobject
zodat blinden emoties kunnen voelen. Deze
nieuwe lichting ontwerpers zet het ego opzij
voor een wij-gevoel. Het kan haast niet anders
of tussen deze talenten bevindt zich een
nieuwe Winy Maas.
58ArchitectuurNL Tekst Jeroen Junte
54-55-56-57-58-59_ddw.indd 58 28-11-17 11:50
