‘Sinds de verkoop van het huis van mijn
moeder in Maastricht, waren we al een tijdje
op zoek naar een plek hier in de omgeving om
te wonen en te werken. Niet permanent, maar
bijvoorbeeld lange weekenden. We waren
ook al enkele keren door Banholt gereden
en hadden deze boerderij wel te koop zien
staan, maar vanaf de straat leek het niet veel
bijzonders. Toen we op internet een ander huis
in Banholt opzochten, kwamen we ook de foto’s
van deze boerderij tegen, er bleek een hele lap
grond aan de achterkant bij te horen met vier
weien en een paardenbak (2). Dat wekte onze
belangstelling, want misschien was er van de
stal wel iets moois te maken’. En toen ze achter
het huis de zon onder zag gaan achter oude
fruitbomen was ze verkocht. Ze sloeg aan het
ontwerpen. Dat moest snel, binnen 6 weken om
precies te zijn, want een bestemmingswisseling
had ze als voorwaarde gesteld voor de
aankoop. Toen die goedgekeurd was, is de
koop gesloten en het plan verder uitgewerkt.
Van oorsprong was het een carréboerderij, waarvan twee vleugels rond 1960 zijn afgebrand. In de
vleugel haaks op de straat zijn een woning en een vakantiewoning ondergebracht (5). Evenwijdig
aan de straat stonden een grote paardenstal (21×7 m) en een schuur (7×9 m). In die hoedanigheid
trof Jeanne Dekkers het aan. Het huis was georiënteerd op het voorplein, dat in open verbinding
stond met de straat. De stal had kleine vensters en een poort waardoor de paarden de stal uit
konden. Dekkers heeft de carré weer aangeheeld, door langs de straat een muur te bouwen
en langs de vierde zijde een grote carport, beide met latjes bekleed. Zo ontstaat een nieuwe
binnenplaats van 14 bij 18 meter, met een entree tussen de carport en de bestaande schuur, die
eveneens met latjes is bekleed (3 en 4).
De koer is strak ontworpen door dochter Elise Zoetmulder, Dekkers noemt Japanse Zentuinen en
Carlo Scarpa als inspiratiebronnen. Betonbanden kaderen vlakken in met groen en kinderkopjes,
het ontwerp is net niet symmetrisch. Het hoogteverschil tussen straat en huis wordt ervaarbaar
door de waterpartij, het water stroom via een geul naar een rond bassin in het lage deel (4).
Het landschap aan de achterzijde is juist heel vrij vormgegeven, als quasi wilde natuur (1). Er zijn 4
3
5
bomen en groen gerooid om doorzichten te
creëren en de kwaliteit van het landschap
zichtbaar te maken. Grenzend aan de stal
heeft Dekkers ‘zwevende’ terrassen laten
aanleggen, waarbij de stalen profielen van
de oude verdiepingsvloer uit de stal zijn
hergebruikt. ‘Het meest bijzondere is vaak
heel gewoon’ legt Dekkers uit, ‘daarom
probeer ik zo elementair mogelijk te
ontwerpen, bijvoorbeeld de terrassen zijn
eenvoudige horizontale vloeren, zonder
afscheiding of balustrade. Ze liggen op
een bestaande opslagplaats en lijken zo te
zweven.’
Zoon Anton Zoetmulder maakte het
landschappelijk ontwerp voor de grond
THUIS BIJ
72-73-74-75_thuisbij.indd 73 10-10-16 16:04